" يخچال های جادار تر ، تلويزيون های بزرگ تر ، خودرو های شيک تر، يخچال هايی که به اندازه يک فروشگاه بزرگ همه چيز را در خود جا می دهد ، اجاق گازهايی که انواع غذا را به راحتی می پزد و ... " تنها بخشی از تبليغات هر روزه راديو- تلويزيون جمهوری اسلامی است .

اين را اگر در کنار تبليغات گسترده و روز به روز فزاينده روزنامه و نشريات دولتی و شبه دولتی برای مسافرت به دور افتاده ترين جزاير با بهترين امکانات تفريحی و پاداش هايی چون اتوموبيل و ساعت های گران قيمت بگذاريد، به مادی بودن جامعه ايران که ۳۰ سال پيش بزرگترين شعارهای آن ايجاد يک جامعه معنوی و مبارزه با مظاهر تمدن مصرف گرای غرب بود ، پی می بريد . آيا جامعه ايران به ملتی مادی که همه چيز را با پول و ظواهر مادی می سنجد ، تبديل شده است ؟

در تمام برنامه ها و سريال های تلويزيونی جمهوری اسلامی خبری از فقر و نداری وجود ندارد. تقريبا همه در خانه های بزرگ و گران قيمت با بهترين وسايل زندگی می کنند و محور تمام آنها هم راه های پولدار شدن و يا جنجال بر سر پول است .

در حاليکه نزديک به ۲۰ درصد مردم ، با توجه به آمارهای بانک جهانی فقير محسوب می شوند و حدود ۹ ميليون نفر زير خط مطلق فقر قرار دارند . هرگز تصور کرده ايد که به آنها چه حالتی دست می دهد وقتی هر روز چند دختر بچه کوچک در تلويزيون دولتی بر سر جادارتر و بزرگتر بودن يخچال فريزرشان با هم جرو بحث می کنند .

رسانه های دولتی ايران برای مصرف گرايی مردم و ترويج مادی گرايی هيچ چيز را از قلم نمی اندازند . برای افطار می توانيد از نوع خاصی کالا استفاده کنيد که از چای تا همه نوع غذای شما را آماده می کند . برای سحری هم همينطور .

روزمادر می توانيد به بهانه بانکداری الکترونيکی يک کارت پر از پول هديه دهيد و يا در قرعه کشی هايی شرکت کنيد که از آن چند اتوموبيل و يا هزينه گردش با هواپيما بيرون می آيد .

خريد و فروش پول روز به روز رواج بيشتری پيدا می کند و همه روز شاهد انواع تبليغات در راديو و تلويزيون و روزنامه های دولتی هستيم که با پس انداز کردن در فلان بانک و فلان موسسه ، چقدر به شما سود بيشتر داده می شود.

اگر سری به دستفروش های کنار خيابان بزنيد کمترين مشتری را کسانی دارند که بدون شناخت بازار ، تعدای کتاب را در ميان آن همه هياهوی جمعيت برای فروش پهن کرده اند . اما دريغ از يک مشتری اهل ذوق . گويا همه گرفتار افسون پول شده اند . مهمترين بحث مشترک مردم در مهمانی ها و ادارات و حتی در اتوبوس و تاکسی پيدا کردن راه های افزايش دارايی است . هر کسی هم برای رسيدن به خواسته خود يک ايده دارد و اگر روزنه ای پيدا شود کمترين ترديدی به خود راه نمی دهند .

آيا مردم ايران اسير مادی گرايی شده اند؟ نگاهی به جامعه ايران و رفتارهايی که مردم از خود بروز می دهند درستی اين پيش داوری را تقويت می کند. ميزان فعاليت های خيريه در ايران در مقايسه با گذشته به شدت کاهش يافته است . هرچند در اين مورد هرگز آماری وجود نداشته تا به آن استناد کرد . اما نگاهی به تابلو های بيمارستان ها ، مدارس ، خوابگاه های دانشجويی ، مرکز نگهداری از کودکان بی سرپرست و بدسرپرست و بسياری ديگر از مراکز نشان می دهد ، همه آنها توسط نسلی از مردم ايران بنا نهاده شده و به عنوان خيريريه به ثبت رسانده اند ، که حالا ديگر کمتر نشانی از آنها را می توان در جامعه امروز ايران سراغ گرفت .

با جوانتر ها که صحبت می کنی پول تکيه کلام مشترک همه آنها است و آرزوهايی در سر دارند که تنها با پول دست يافتنی است . آنهايی که از اين موج سالم عبور کرده اند نيز سرخورده شده اند . برخی برای حفظ دنيا و آخرت خود ترجيح می دهند در ايران زندگی نکنند ، تعدادی با افسوس به از دست دادن فرصت هايی که می توانستند به راحتی ميلياردها تومان پول جابجا کنند و به خاطر برخی آرمان ها و آرزوها که حالا حرفی از آنها وجود ندارد، اين کار را نکردند ، روز را به شب می آورند .

نظام جمهوری اسلامی که سی سال شعار گسترش ارزش های معنوی را در ميان ملتش سر می دهد ،چه بر سر مردم آورده است؟