وزیر اقتصاد قربانی اختلاف بانک مرکزی و رییس جمهوری

– «وقتی که می خواهید همه چیز را نابود کنید، پس می باید برای بازسازی آن فکری هم کرده باشید.»

– «این دیگر به ما مربوط نیست. هدف ما پاک کردن زمین است.»

تورگینف- پدرها و پسرها

آیا بانک مرکزی سیاست «تا ببینیم چه پیش می آید» را در پیش گرفته است؟ به نظر می رسد این سیاست برای اعلام نرخ سود تسهیلات بانکی که نقطه مقابل نظر شخص رییس جمهوری است، کارا باشد اما این مماشات تا کی ادامه خواهد داشت.

عملکرد شش ماه گذشته مظاهری، رییس کل بانک مرکزی تماما در جهت مقابل خواسته ها و عملکرد اقتصادی دولت بوده است. بانک مرکزی سیاست انقباضی و دولت، سیاست انبساطی را پی گرفته اند و هر دوی این سیاست ها کشور را به یک سو می کشد. از همان ابتدا مشخص بود که بین دو نظر و عملکرد، آن که پشتوانه سیاسی بالاتری دارد پیروز میدان خواهد بود. به نظر می رسد که اختلاف نظر رییس جمهوری با رییس کل بانک مرکزی منجر به این شده که وزیر امور اقتصادی و دارایی جای خودش را به فرد دیگری بدهد.

داوود دانش جعفری یکی از حامیان اصلی مظاهری بوده است. مظاهری خود در دولت خاتمی وزیر اقتصاد بود و حاضر شد در همان وزارتخانه به عنوان معاون داوود دانش جعفری و در دولت احمدی نژاد ادامه کار دهد. شکست های اقتصادی دولت که سرانجام به آن ها گردن نهاده شد، همه، شرایطی را فراهم کرده اند که اینک رییس جمهوری چاره کار را در تغییر تیم اقتصادی خود ببیند.

او تمام عدم موفقیت ها را متوجه آن ها می داند پس باید کنار بروند. رهبر این تیم اقتصادی،
دانش جعفری وزیر امور اقتصادی و دارایی است و به نظر می رسد که جابه جایی ها در کابینه تا یکی دو ماه دیگر به سایر وزرا برسد. از همین رو اگر چه نرخ سود تسهیلات بانکی بنا به گفته مظاهری مشخص شده است، اما اعلام آن ظاهرا منوط به پایان مناقشه های سیاسی موجود در سطوح دولت و بالاتر از آن است؛ چیزی که کارشناسان نیز بر آن صحه گذاشته اند و آن این که میزان نرخ سود تسهیلات بانکی بستگی به قدرت سیاسی رییس جمهوری و رییس کل بانک مرکزی دارد از این رو باید به انتظار نشست و دید کدام یک بر دیگری پیروز می شود.

کنار گذاشتن دانش جعفری در واقع ضربه به مظاهری است اما کارآیی لازم را نخواهد داشت چرا که او فقط شش ماه رییس کل بانک مرکزی بوده است و هرگونه تغییر در این سمت می تواند پیامدهای منفی متعددی در داخل و خارج کشور به دنبال داشته باشد؛ چیزی که هرگز برای احمدی نژاد خوشایند نخواهد بود.