از کوزه همان تراود که در اوست

آیا کسی بدون سلاح به جنگ می رود؟ آیا دولت برنامه ای از پیش حساب شده برای ایجاد تحول اقتصادی درذهن دارد؟

سیاست اقتصادی دولت را می توان در این جمله خلاصه کرد:«هرچه درآمد نفت داریم خرج کنیم، هرکس هم کم و کسری داشت از این درآمد و یا موجودی حساب ذخیره ارزی، نیازش را برآورده می کنیم.» لازمه داشتن برنامه برای حل مسایل اقتصادی و ایجاد تحول در آن، این است که دولت در ابتدا بپذیرد در این زمینه مشکلات اساسی دارد، چیزی که تاکنون از زبان سخنگوی دولت نهم و شخص رییس جمهوری شنیده نشده است.

بررسی محتوی سخنان مقامات دولتی، همواره نشان می دهد که همه چیز براساس همان روال مورد نظر پیش می رود:” وضعیت سرمایه گذاری خوب و حتی نسبت به دولت های گذشته تا چندین برابر گزارش شده است.میزان کارانجام شده توسط دولت، به حدی بوده که عملکرد هیچ دولتی به پای آن نمی رسد. نرخ بیکاری با کاهش مواجه است. تورم هم که چندان مشکل حادی نیست و بیش تر روانی است و تحت تاثیر برخی جوسازی های مطبوعاتی است. تحریم هم ناکارآمد بوده و کم ترین اثری بر روابط اقتصادی و سیاسی ایران نداشته است.”

طبیعی است از دارنده چنین تحلیلی نمی توان انتظار تحول در ساختارهای اقتصادی را داشت. رصد عملیات اجرایی دولت و نوع تصمیم هایی که گرفته شده نشان می دهد که آن ها بدون سلاح به جنگ مسایل اقتصادی آمده اند و تحول اقتصادی وعده داده شده نیز از کمترین مؤلفه های یک برنامه منسجم برخوردار است.

آن ها برای تحول اقتصادی چیزی را از پیش آماده نکرده اند، نه از بسته سیاست های پولی خبری است و نه از سیاست های مالی. اگر هم این بسته وجود دارد، تاکنون رمزگشایی نشده و با توجه به فرصت باقی مانده از عمر دولت بعید است وقت خود را صرف بازگشایی رمز آن کنند.تاکنون کم ترین بخش سیاست های دولت مشخص شده است.سال آینده انتخابات ریاست جمهوری نزدیک است. تورم روبه فزونی دارد و به عنوان پاشنه آشیل دولت باید فکری برای آن کرد. احتمالا تنها راهی که به ذهن دولتمردان رسیده افزایش واردات و کاهش شدید تعرفه های گمرکی و از میان بردن موانع بر سر راه واردات است.

بنابه خواسته دولت، ایران اکنون سرزمینی است آزاد برای هر نوع واردات با کم ترین تعرفه ها.