{{ {{روزنامه همشهری ، چهارشنبه ۳۰ بهمن ۱۳۸۱
بهمن احمدی‌امویی}} }}
کسی زورش به سرنوشت نخواهد رسید. آنها برگ‌های برنده زیادی در دست ندارند. به ناچار همه برگ‌های برنده خود را بر روی میز ریخته‌اند تا شاید در مقابل حریف پرقدرت و پرنفوذ خود، حرفی برای گفتن داشته باشند. گروه اخوان و گروه غنیمی‌فرد در مقابل گروه خاموشی قد علم کرده‌اند تا در آخرین روزهای باقی مانده، سرنوشت انتخابات اتاق تهران و ایران را رقم بزنند.
گروه تجار
گروه اخوان که این روزها به گروه تحول‌طلبان در اتاق ایران مشهور شده‌اند در اطلاعیه‌ها و سخنان خود در مطبوعات چیزهایی را می‌گویند که تاکنون همه منتقدین اتاق و هیات رییس آن گفته‌اند و همواره مورد انتقاد شدید اتاق قرار گرفته‌اند.
اخوان به پشتوانه وابستگی سببی با رییس اتاق ایران و دیگر اطرافیانش به پشتوانه سال‌ها کار در کنار هیات‌رییسه فعلی اتاق در سمت‌هایی چون دبیرکلی و کسب تجربه‌های فراوان و ارتباطات گسترده با تجار داخلی و خارجی تحولاتی را خواستارند که تا پیش از این از بیان آنها خودداری می‌کردند.
رعایت اصول و موازین اخلاقی در پیکارهای انتخاباتی اتاق ایران و این‌که اتاق‌های بازرگانی سراسر کشور نیاز به تجدید سازمان و تجهیز جدید دارند، حرف‌هایی هستند که تا پیش از این آنها عرصه را برای بیان این حرف‌ها مهیا نمی‌دانستند جالب این که آن‌چه را که گروه اخوان می‌گوید و می‌خواهد و آن را در اطلاعیه‌های روزنامه‌ها به گستردگی بسیار منتشر کرده، بیانگر این واقعیت است که گویا این خواسته‌ها و گفته‌ها تاکنون در اتاق ایران مورد بی‌مهری و بی‌توجهی بوده‌اند. زمانی که خود این آقایان نیز در اتاق سمت‌هایی داشتند.
پاسخگو بودن هیات نمایندگان و هیات‌رییسه اتاق ایران در برابر اعضا، در اختیار قرار دادن اطلاعات تجاری و فنی و مالی و قوانین و مقررات موجود در اتاق و تسهیلات بین‌المللی بدون هیچ تبعیضی در اختیار تک‌تک اعضای اتاق ایران، افزایش و ارتقای نقش بخش‌های صنعت و معدن به اندازه بازرگانی و تجارت در اتاق ایران، راهیابی چهره‌های نو و با اندیشه‌های تازه و انتشار روزنامه اتاق ایران و همچنین اجرای قانون اتاق به رغم کاستی و نقائصی که دارد، همه و بسیاری دیگر از گفته‌ها ، خواسته هایی هستند که تاکنون در گذشته در اتاق ایران اجرا نشده ویا ناقص و نیم‌بند اجرا شده است.
بسیاری از دست‌اندرکاران و کسانی که با روسای گروه اخوان آشنایی دارند در توان و خواست واقعی آنها برای ایجاد این تحولات تردید دارند. اما این را هم می‌افزایند که هیات‌رییسه برخلاف این که وی بارها تلاش کرده تا عملکرد اقتصادی جریان سنتی اقتصاد را به نقد بکشد، شرایطی را به وجود آورده که همواره به هیات‌رییسه اتاق ایران به عنوان یکی از ابزارهای بازار سنتی، نگاه کرده‌اند.
بنابراین یکی از دلایل عدم دستیابی اتاق ایران به جایگاه و شرایط ایده‌آل آن را باید در این نقیصه جست‌وجو کرد. اما باید هرگونه تحول را در هیات رییسه اتاق ایران به فال نیک گرفت. چرا که اتاق به عنوان یک انجمن صنفی و سندیکایی پرنفوذ و پرقدرت بخش خصوصی ایفای نقش خواهد کرد.
گروه صنعتگران
گروه غنیمی‌فرد با پشتوانه حدود هفت هزار صنعتگر و نزدیکی خاصی که به انجمن مدیران صنایع کشور دارد، یکی از جدی‌ترین رقبای گروه خاموشی و گروه اخوان محسوب می‌شود. وی و خانه صنعت در سال‌های گذشته توانسته‌اند بسیاری از صنعتگران و مدیران صنعتی کشور را که جای خود را با توجه به عملکرد هیات‌رییس اتاق ایران در آن نمی‌دانستند به دور خود جمع کنند. آنها در این سال‌ها نقش فراموش شده اتاق ایران را به عنوان محفل حافظ منافع بخش خصوصی صنعتی به خوبی اجرا کرده‌اند.
دفاع از عملکرد بخش خصوصی و افزایش توان آن در مقابل بخش دولتی در قالب مناظره، سخنرانی و گردهمایی و تاکید کامل بر کاهش نرخ سود بانکی به ویژه برای تولیدکنندگان و صادرکنندگان (همان کاری که رییس اتاق ایران با توجه به عضویتش در شورای پول و اعتبار باید می‌کرد و نکرد) از جمله مهم‌ترین کارهایی است که این گروه توانسته‌اند انجام دهند.
آنها علاوه بر برقراری ارتباطات گسترده‌ای با وزرای صنایع و معادن و مدیران صنعتی و پرنفوذ کشور وابستگی‌های سیاسی‌ای هم به برخی گروه‌های سیاسی دارند و این روزها خود را به عنوان رقیب جدی و اصلی مدیران همیشه ثابت سال‌های اخیراتاق ایران مطرح کرده‌اند.
تعدادی از مدیران و معاونین وزارت بازرگانی در مورد اهداف و توانایی این گروه در جایگاه رییس اتاق ایران دچار شک و تردید هستند، اما بروز شکاف و شکست در ترکیب رییسه فعلی اتاق ایران را مثبت می‌دانند.
برخی دیگر از منتقدین این گروه که همچنان نگران نفوذی‌ها و نامحرم‌ها هستند، سابقه و گذشته آنها را باعث نگرانی می‌دانند.
گروه خاموشی
خاموشی اما حکایت دیگری دارد. او به پشتوانه ۲۳ سال مدیریت و ریاست بر اتاق ایران چهره‌ای بین‌المللی از خود ارایه داده است. سفرهای متعدد خارجی که گاه به گفته یکی از نزدیکانش تعداد آنها با تعداد ماه‌های سال برابری می‌کند، او را به سمبل اتاق ایران تبدیل کرده است.
حضور او در راس هرم‌های تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی اقتصاد سیاسی کشور طی دوران گذشته، توانایی او را برای برقراری ارتباط با چهره‌های مختلف سیاسی – اقتصادی کشور به نحو مطلوبی افزایش داده است. حلقه دوستان و آشنایانش بسار گسترده‌تر از دیگر رقیبان و دوستان و وابستگانش است که این روزها وارد عرصه رقابت با او شده‌اند.
او یک دوره نمایندگی مجلس چهارم را نیز در کارنامه حرفه‌ای خود دارد. اگرچه هرچه جلوتر آمد از اقبال عمومی حتی از طرف نزدیک‌ترین نزدیکانش هم بی‌بهره شد. اما به پشتوانه آن اعتبار و بزرگی و این نفوذ کلام، میرمحمد صادقی که بالاترین رأی را آورده بود و علی‌القاعده می‌بایستی رییس اتاق ایران شود، جایش را به او بخشید و رییس، همچنان رییس اتاق ایران باقی ماند. منتقدینش بر این باورند اگر خاموشی برای افزایش توان بخش خصوصی کاری کرده است، دیگر پس از این همه مدت دیگر چیز جدیدی در چنته ندارد . آنها بر این باورند توانایی و لیاقت یک مدیر را باید در یک دوره هفت تا ۱۳ ساله تجزیه و تحلیل کرد. اگر او در این مدت کاری انجام داد که هیچ در غیر این صورت سال‌هایی که بیش از این مدت او مدیر باقی مانده، آثار و برکات جدیدی به بار نشانده است.
+ نظری برای این مطلب وجود ندارد.
افزودن