چرا مسوولان بانک مرکزی گفت وگوی پشت پرده را بر بیان نظر کارشناسی ترجیح می دهند

بانک مرکزی همچنان برای اعلام نرخ سود تسهیلات بانکی تعلل می کند و به نظر می رسد سیاست «از این ستون به آن ستون فرج است» را در پیش گرفته است.

مرور رفتارهای مسوولان بانک مرکزی در چند ماه اخیر درباره نرخ تورم، رشد نقدینگی و مسایل مربوط به شبکه بانکی، نشان می دهد که این نرخ از نظر آن ها دست کم باید ۲۰ درصد باشد. البته اگر نرخ تورم سال ۸۶ را که ۴/۱۸ درصد بود، مدنظر قرار دهند.

هرچند، بسیاری از کارشناسان و دست اندرکاران اقتصادی با اشاره به بخش نامه های منتشره بانک مرکزی، سخنرانی های رییس کل این بانک و برخی از معاونان او، انتظار نرخ سودی در حد ۲۲ و ۲۳ درصد را برای سال ۸۷ دارند. به ویژه آن که هفته گذشته رییس کل بانک مرکزی نرخ تورم فروردین ماه سال جاری را از نرخ تورم ۴/۱۸ درصدی پایان سال ۸۶، بالاتر اعلام کرد.

اما چرا مسوولان بانک مرکزی سیاست ورزی و گفت وگوی پشت پرده را بر بیان نظر کارشناسی خود ترجیح می دهند و همچون سیاستمداران به دنبال خرید زمان هستند؟

پیش از این قرار بود این نرخ در اسفندماه اعلام شود. پس از آن رییس کل بانک مرکزی، نیمه اول فروردین را وعده داد و در مرحله بعد تاریخ و ساعت دقیق اعلام آن را به ساعت ۱۴ روز چهارشنبه هفته گذشته موکول کرد. اما وعده مظاهری تحقق نیافت و برخی از شنیده ها از احتمال اعلام نرخ سود تسهیلات بانکی در هفته جاری حکایت دارد، اما سرپرست وزارت اقتصاد، اطلاع رسانی درباره این موضوع را به هفته آینده موکول کرده است.

به نظر می رسد مسوولان بانک مرکزی بر این باورند که با تاخیرهای پی درپی می توانند در راهروهای تنگ و تاریک لابی های قدرت سیاسی ایران، راه حل میانه ای بین نظر کارشناسی خود و خواسته های سیاسی رییس دولت بیابند؛ راه میانه ای که پس از انتخاب آن هر دو طرف مناقشه، خود را پیروز این میدان معرفی کنند. از همین رو به نظر می رسد تا یک و شاید دو هفته آینده این بلاتکلیفی همچنان ادامه داشته باشد تا دست تقدیر حوادث پرشتاب سیاسی، اقتصادی و حتی اجتماعی ایران، یکی از این دو را مجاب کند از پافشاری برخواسته خود منصرف شود یا با نشان دادن انعطاف، به راه حلی میانه رضایت دهد.

تا زمان مشخص شدن وزن سیاسی هر کدام از این دو نگاه در ساختار قدرت ایران که جهت و سوی تحولات آینده را نیز نمایان می کند، بخش خصوصی، شبکه بانکی، مردم و اقتصاد ایران باید منتظر بمانند؛ درست مانند ۳۰ سال گذشته