نظامیان انگلیسی، رافت جمهوری اسلامی و فعالان زن

سربازان انگلیسی دستگیر شده در ایران بنا بر گفته رئیس جمهوری ایران با رافت اسلامی جمهوری اسلامی آزاد شدند.اما مشخص نیست که چرا این “رافت اسلامی” شامل حال منتقدان ، فعالان اجتماعی و سیاسی ، زنان ، روزنامه نگاران ایرانی و معلم ها نمی شود؟

۱- مقامات ایران از همان ابتدا عنوان کردند که این افراد جاسوس هستند و به جرمشان هم اعتراف کرده اند، در تلویزیون دولتی هم بارها آن را تکرار کردند و قرار بر این شد که روال قانونی در باره همه آنها اعمال شود که البته در نهایت دیدیم که چه شد. در سال های گذشته تعداد زیادی از روزنامه نگاران ، زنان ، استادان دانشگاه ، دانشجویان و منتقدان سیاسی واجتماعی جمهوری اسلامی با انواع اتهام های کوچکتر یا بزرگتر از اتهامات انگلیسی ها دستگیر شدند. اما هرگز به این شیوه در باره آنها عمل نشد.

۲- جمهوری اسلامی با استفاده از رافت اسلامی کسانی را که به گفته خودشان جاسوس بودند بدون طی مراحل قضایی عفو کرد . در سال های گذشته بسیاری از فعالان سیاسی اجتماعی ایران حتی پس از طی مراحل طولانی قضایی هرگز مورد “رافت اسلامی” قرار نگرفتند . علی فرحبخش یکی از روزنامه نگارانی است که پنج ماه پیش به اتهام جاسوسی دستگیر شد. تا دوماه اول در انفرادی بود و حتی اجازه تماس تلفنی با خانواده اش را نداشت. شنیده شده که هاشمی شاهرودی رییس قوه قضاییه دستورآزادی او را صادر کرده است اما ظاهرا قاضی پرونده نمی خواهد که “رافت اسلامی” شامل حال او شود.

۳- انگلیسی هایی که به گفته مقامات جمهوری اسلامی، جاسوس بودند ،مورد رافت و عفو اسلامی قرار گرقتند . و از قضا همین کسانی که از نظر جمهوری اسلامی به جرم جاسوسی خود اعتراف کرده بودند به صورت کاملا تصادفی! در کاخ ریاست جمهوری مقابل رئیس جمهوراحمدی نژاد قرار گرفتند و رییس جمهور هم البته مهرورزانه در حضور خبرنگاران با آنها خداخافظی کرد .اما وقتی منتقدان جمهوری اسلامی پس از گذراندن دوران زندان و یا طی مراحل بازداشت خود می بایست آزاد شوند با ساعت ها تاخیر و برخورد نامهربانانه در مقابل زندان مواجه می شوند . در نهایت با منت های بسیار بازجوهایی که خود را کارشناس می نامند در ساعت دو و یا سه نیمه شب و در تاریکی مقابل زندان اوین رها می شوند . نمونه بارز آن فعالا ن جنبش زنان بازداشت شده در سیزدهم اسفندماه بودند که حتی خانواده های برخی از آنها نمی دانستند که قرار است آزاد شوند . روزنامه نگاران و فعالان زن که بازداشت می شوند تا چند روز اول اصلا معلوم نیست توسط چه کسی و یا چه نهادی دستگیر شده اند و مشخص نیست در کجا نگهداری می شوند . چه برسد با این که بصورت تصادفی سر از کاخ ریاست جمهوری در بیاورند .

۴- جمهوری اسلامی انگلیسی هایی را که بارها جاسوس نامیده بود ،چه با روی خوش بدرقه کرد . برای همه آنها کت و شلوار و لباس نو تهیه کرد و به هنگام آزادی با کیک و شیرینی کام شان را شیرین کرد . اینها همه نشانه رافت اسلامی جمهوری اسلامی است . اما وقتی پدر و مادر پیر علی فرحبخش پس از پنج ماه دوری از تنها فرزندشان، در پیش از تعطیلات سال نو برای او چند کتاب و تعدای لباس هدیه بردند ،مسئولان زندان از پذیرش هدایای پدر‌ی رنجدیده و مادری دلشکسته برای تنها فرزندشان خودداری کردند.

۵- با خواهر ناهید کشاورز این فعال حقوق زنان و پژوهشگر اجتماعی نیز چند روز پیش از شهری دور با چند دست لباسی که برای خواهر زندانی اش خریده بود،برخورد مشابهی شد ، نه فقط لباس ها را نپذیرفتند که برخوردی نا مناسب با اوکردند.

۶- واقعیت این است اغلب حکومت های جهان سومی به دلیل نگرانی های گسترده داخلی ، همواره در مواجهه با خارجی ها ، آن هم از نوع غربی اش ، چاره ای جز برخورد از موضع پایین را ندارند . شاید جمهوری اسلامی چاره ای جز نشان دادن رافت به شهروندان انگلیسی را نداشت و دولت حامد کرزای هم در افغانستان برایش دشوار نبود که پنج زندانی طالبان را برای رهایی یک شهروند ایتالیایی آزاد کند و اما نگران روزنامه نگار افغانی که به همراه آن ایتالیایی در چنگال طالبان بود،نباشد و شاید خیلی هم برای آقای کرزای مهم نبود که طالبان خبرنگار افغانی را بکشند همچنان که قبلا راننده افغانی آن ایتالیایی را کشته بودند . شاید فقط مهم این بود است که طرف خارجی نرنجد .

۷- دوستی به طنز می گفت تمام این حوادث نشان می دهد که از نظر دولتمردان ما تجاوز به آبهای ایران بهتر از جمع کردن امضا از زنانی است که نمی خواهند شوهرانشان “هوو” بر سرشان بیاورند. چون دستهای متهمانی با جرم اول را به هنگام آزادی پر از هدیه می کنند و بر دست دومی دستبند فلزی می زنند و در نامناسب ترین بند زندان اوین نگهداری می کنند . و دوست دیگری هم در جوابش گفت البته اگر ملیت غربی داشته باشی امنیتت چند برابر خواهد شد.

۸- روز ۱۳ اسفند که ۲۳ نفر از فعالان جنبش زنان را دستگیر کردند و به بازداشتگاه وزراء بردند یک عکاس هلندی در مقابل آن بازداشتگاه از بازجوهای وزارت اطلاعات عکس گرفت . بلافاصله سه چهار نفر او را گرفتند اما وقتی فهمیدند که خارجی آن هم از نوع غربی اش است، آزادش کردند و به جای او جواد منتظری ،عکاسی را که همسر روزنامه نگارش- آسیه امینی – همان روز بازداشت شده بود، به داخل بردند و تا توانستند تهدید ش کردند و کتکش زدند . همانجا به یکی از دوستان گفتم کافی بود این عکس را یکی از ما ایرانی ها گرفته بودیم معلوم نبود چه بلایی سرمان می آوردند .

{{سه شنبه ۱۵ آبان ۱۳۸۶}}