حسین موسویان، زینب پیغمبرزاده و علی فرحبخش

هر سه نفر حسین موسویان عضو عالی رتبه شورای عالی امنیت ملی ایران در ۱۰ سال گذشته، علی فرحبخش روزنامه نگار اقتصادی که حداکثر اطلاعاتش به سایت اینترنتی بانک مرکزی خلاصه می شد و زینب پیغمبر زاده دختر ۲۴ ساله ای که از فعالان زن است، به یک جرم مشخص زندانی شدند. دو نفر اول به جرم جاسوسی و سومی جزو فعالان جنبش زنان است که بنا به گفته وزیر اطلاعات براندازی نرم است.

۱- موسویان عالی رتبه ترین جاسوس ایرانی در یکصد سال اخیر است . او حتی از لحاظ سطح دسترسی به اطلاعات امنیتی و سیاسی از سرلشکر مقربی که در زمان شاه به جرم جاسوسی به زندان افتاد ، بالاتر است.

بنا به گفته مقامات امنیتی و روزنامه های نزدیک به این محافل در جمهوری اسلامی ، موسویان در زمینه انرژی هسته ای اطلاعاتی را به کشورهای اروپایی فروخته است . با فرض درستی این ادعا که موسویان جاسوس بوده و با توجه به سابقه او باید پذیرفت که او اطلاعات دیگری را هم داده است . اطلاعاتی که ارائه هر کدامشان در جمهوری اسلامی برای نابودی ده ها روزنامه نگار و فعال اجتماعی ، کافی است . با همه این ها موسویان در فاصله کمتر از یک هفته آزاد شد . می توان تصور کرد که در زندان اوین، برخورد بسیار مناسبی هم با او داشته اند . در نهایت این فروشنده اطلاعات با ارزش جمهوری اسلامی ،با قرار وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی آزاد شد .

۲- علی فرحبخش یک روزنامه نگار اقتصادی است . گفته شده که او به یک شرکت خارجی مشاوره اقتصادی داده و در نتیجه اطلاعات با ارزش جمهوری اسلامی را رد وبدل کرده است . سطح دسترسی علی فرحبخش به اطلاعات تنها به سایت های اینترنتی بانک مرکزی ، مرکز آمار ایران و سازمان مدیریت و برنامه ریزی خلاصه می شود . در این وب سایت ها معمولا اطلاعات سوخته ای که از فیلتر شورای عالی امنیت ملی ( همان جایی که موسویان کار می کرده) می گذرد، ارائه شده است . در این این سایت ها چیزی جز آمارهای مربوط به نرخ بیکاری ، تورم ، سرانه درآمد و از این قبیل چیزها و جود ندارد. جرم فرحبخش فقط این است که با استفاده از این آمارها به خوبی تحلیل می کرد که این اقتصاد با این حجم از ناتوانی مدیریتی راه به جایی نمی برد . آینده اش تاریک است ، امکان جذب سرمایه خارجی ندارد و تمام شاخص هایش منفی است .

مقامات امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی “چهار ماه” او را در زندان انفرادی نگه داشتند . فرحبخش در این مدت کمترین تماسی با خانواده اش نداشت . حالا هم دادگاه او را به جرم فروش اطلاعات جمهوری اسلامی به سه سال زندان و پرداخت ۴۶ هزار دلار محکوم کرده است .

۳- اما حکایت زینب پیغمبر زاده خواندنی تر و به لحاظ نوع رفتار مقامات قضایی و امنیتی قابل تامل تر است .۲۴ ساله و دانشجوی جامعه شناسی و از فعالان جنبش زنان ایران است . او برای رفع تبعیض های قانونی علیه زنان ایران که هیچ ارتباطی با مذهب و دین اسلام ندارند، تلاش می کند . زینب پیغمبر زاده را در اسفند ماه گذشته به همراه ۳۲ نفر دیگر از این زنان به زندان اوین بردند. پس از آزادی بازپرس قوه قضائیه تلفنی از او می خواهد که برای برخی توضیحات به دادگاه انقلاب بیاید . رفتاری که معمولا با همه دارند .زینب به او می گوید بهتر نیست به همین قانونی که خودتان نوشته اید قدری احترام بگذارید و کتبی مرا احضار کنید .
این تمام جرم او است. آشنایی با حقوق قانونی اش. هفته گذشته به دنبال دریافت احضاریه کتبی به دادگاه انقلاب می رود . همان جا از او ۲۰ میلیون تومان وثیقه می خواهند و چون این ۲۰ میلیون وثیقه را در جیب خود نداشته(باید می داشت؟) به بند جوانان زندان اوین برده شد . بعدها بازپرس به پدرش گفت بهتر نبود با همان احضار تلفنی ما می آمد و حالا که نیامده ، باید تنبیه شود .

۴- ۲۰۰ میلیون تومان وثیقه برای حسین موسویان شاید رقمی نباشد . او اطلاعات گرانقیمت تری در اختیار دارد که اگر سر سوزنی از آنها را فروخته باشد برای خیلی ها پرهزینه خواهد بود. او در سال های پر رمز و رازی از حیات جمهوری اسلامی سفیر ایران در آلمان بوده است. اما ۲۰ میلیون تومان برای خانواده پیغمبر زاده و ۴۶ هزار دلا ر برای فرحبخش یعنی تمام اندوخته زندگی اشان و شاید هم بارها بیشتر از آن .

۵- احتمالا موسویان را برای یکسری کارهای سیاسی که ما نمی‌دانیم گرفته اند . حداقل پیام مجمع تسخیص مصلحت که خرسندی خود را از آزادی او اعلام کرد، این را نشان می دهد . ” عده ای می خواستند با این کار رابطه برخی مقامات ارشد نظام را خراب کنند “. با این حساب باید گفت علی فرحبخش و زینب پیغمبر زاده را هم اشتباهی گرفته اند . اما این عده می خواهند رابطه چه کسانی را خراب کنند ؟ برخی براین باورند که رابطه “دولت و ملت “را .

۶- بسیاری از فعالان اجتماعی، روزنامه نگاران، زنان و حقوقدانانی که در سال های اخیر مورد غضب جمهوری اسلامی واقع شده اند، اگر بیشتر از مقامات جمهوری اسلامی، به ایران و سربلندی آن و آزادی این کهن مرز و بوم علاقه نداشته باشند، کمتر ندارند. پس چرا آزادگان را دربند کرده اند؟ چه کسی به این سوال پاسخ خواهد گفت؟